In de 15de en 16de eeuw hadden alle ambachten en beroepsgilden een eigen altaar en ook vergaderplaats opgeëist in de kathedraal. De kathedraal was veel meer dan een religieus huis. Het was de place to be voor iedereen die handel dreef, die klanten zocht of relaties wilde opbouwen, kortom één grote netwerkplaats. Daarom kregen enkele vooraanstaanden uit de stad de opdracht om ook nog echte gebedskapellen in te richten, die ruimte boden voor stilte en gebed. Op 12 februari 1479 werd de Gilde van Onze-Lieve-Vrouw Lof opgericht. Ze bestaat tot vandaag ononderbroken én met dezelfde opdracht. De Gilde bouwde in de noordenbeuk een Mariakapel uit waar men in alle rust kon bidden tot Moeder Maria.

 

Vandaag is onze kathedraal voor veel mensen ook meer dan een religieus huis. Meer dan 300.000 mensen bezoeken elk jaar het mooie monument met de prachtige eeuwenoude kunstschatten. Maar wat zien zij? Waardoor worden ze gegrepen? Waarover zijn ze verwonderd? Lopen zij rond als in het museum waarin men enkel naar het verleden kijkt? Of komen zij binnen in een bewoonde ruimte?

 

Ook nu blijft de eerste opdracht voor onze Gildeleden en voor alle gelovigen van de kathedrale gemeenschap: instaan voor de bewoning van het huis van God. Zonder een gelovige aanwezigheid, zonder ruimte voor de Levende Christus, blijft er enkel een historisch monument met waardevolle kunstschatten over. Maar ons actueel geloof zal ook de ruimte en alle kunstvoorwerpen ooit gemaakt uit oprechte devotie, telkens opnieuw tot leven brengen. En dan kunnen we inderdaad zeggen aan de zoekende en biddende bezoekers:

 

Hier is hoop voor wie verdwaald is,

Hier is liefde voor wie ontmoedigd is,

Hier is geloof voor wie twijfelt,

Sta even stil,

Bewonder de schoonheid van deze Kapel.

Adem in het verleden van dit huis je eigen nieuw begin.

​

​

​

​

​

Alles over onze rijke geschiedenis vindt u terug in het naslagwerken: